Time Travel Research Center © 1998 Cetin BAL - GSM:+90  05366063183 - Turkey/Denizli 

Space-Time Engineering

But this was supposed to be a conservative implementation, utilizing nothing more exotic than directed ultrarelativistic neutron stars.
Mitch Porter

This section deals with technology and science which uses the properties of  space-time in novel ways, or actually changes the properties (like wormholes and basement universes ). These technologies are naturally very speculative at present, but the scientific results below give an inkling of what may be possible.

WORMHOLE: A postulated topological structure in general relativity, where a space-time "tunnel" links two distant points with a shortcut. Whether they can be physically realized is not known, and they seem to require exotic matter to be stable. If they can exist, and can be built, they could provide a possible way to travel faster than light (in a global sense, since locally the travellers would move slower than light). For more information, see Traversable Wormholes by Michael Clive Price.

Artificial gravity.   A short description of the torus method of Robert Forward of creating (a rather weak) gravity field.

The gravitational wave rocket  (pdf) by W. B. Bonnor and M. S. Piper. In principle it ought to be possible to move a rocket using gravitational waves.

FTL - Faster Than Light Travel

Travelling faster than light is an old dream, complicated due to relativity and causality (FTL travel can cause causal loops in relativity). One way of achiving extreme speeds in general relativity is to employ suitable warps of spacetime, but the principal difficulties are severe. Another kind of solution is wormholes.

The Warp Drive: Hyper-Fast Travel Within General Relativity (pdf) by Miguel Alcubierre  (Class. Quantum Grav. 11 (1994), L73-L77). Demonstrates that by manipulating spacetime locally, a spaceship can move faster than light as measured by the rest of the universe.

"Class Quant Grav 11 (1994) 73-77 ISSN 0264-9381"

The Warp Drive: Hyper-Fast Travel Within General Relativity

Miguel Alcubierre
Class. Quantum Grav. 11 (1994), L73-L77.

Abstract:
It is shown how, within the framework of general relativity and without the introduction of wormholes, it is
possible to modify a spacetime in a way that allows a spaceship to travel with an arbitrarily large speed. By a
purely local expansion of spacetime behind the spaceship and an opposite contraction in front of it, motion faster than the speed of light as seen by observers outside the disturbed region is possible. The resulting distortion is reminiscent of the ``warp drive'' of science fiction. However, just as it happens with wormholes, exotic matter will be needed in order to generate a distortion of spacetime like the one discussed here.

When we study special relativity we learn that nothing can travel faster than the speed of light. This fact is still true in general relativity, though in this case one must be somewhat more precise: in general relativity, nothing can travel  faster than the speed of light. Since our everyday experience is based on an Euclidean space, it is natural to believe that if nothing can travel locally faster than light then given two places that are separated by a spatial proper distance, it is impossible to make a round trip between them in a time less than ..., (where ...., is the speed of light), as measured by an observer that remains always at the place of departure. Of course, from our knowledge of special relativity we know that the time measured by the person making the round trip can be made arbitrarily small if his (or her) speed approaches that of light. However, the fact that within the framework of general relativity and without the need to introduce non-trivial topologies (wormholes), one can actually make such a round trip in an arbitrarily short time as measured by an observer that remained at rest will probably come as a surprise to many people.

Hyper-fast interstellar travel in general relativity(pdf)  by S. V. Krasnikov. A paper that demonstrates some limitations on FTL travel.
Quantum effects in the Alcubierre warp drive spacetime(pdf) by William A. Hiscock. Quantum effects seems to prevent the use of the Alcubierre drive due to divergence of the stress-energy tensor as lightspeed is approached.
The unphysical nature of "Warp Drive(pdf)'' by Michael J. Pfenning and L.H. Ford. Another major problem with the Alcubierre drive.
Superluminal travel requires negative energiees(pdf) by Ken D. Olum. Superluminal travel violates the weak energy condition (like most other stuff on this page).

Faster Than Light?(pdf)  by J. E. Maiorino and W. A. Rodrigues Jr. Discusses some electromagnetic field configurations that appear to move faster than light, and how they relate to the principle of relativity.
A `warp drive' with more reasonable total energy requirements(pdf) by Chris Van Den Broeck A way of making the Alcubierre warp more "physical" by exploiting a movable basement universe. He has another paper, On the (im)possibility of warp bubbles(pdf), that discusses some of the objections.

STAR TREK WARP DRIVE NOT IMPOSSIBLE

BY CLARA MOSKOWITZ

The warp drive, one of Star Trek’s hallmark inventions, could someday become science instead of science fiction.

Some physicists say the faster-than-light travel technology may one day enable humans to jet between stars for weekend getaways. Clearly it won’t be an easy task. The science is complex, but not strictly impossible, according to some researchers studying how to make it happen.

The trick seems to be to find some other means of propulsion besides rockets, which would never be able to accelerate a ship to velocities faster than that of light, the fundamental speed limit set by Einstein’s General Relativity.

Luckily for us, this speed limit only applies within space-time (the continuum of three dimensions of space plus one of time that we live in). While any given object can’t travel faster than light speed within space-time, theory holds, perhaps space-time itself could travel.

“The idea is that you take a chunk of space-time and move it,” said Marc Millis, former head of NASA’s Breakthrough Propulsion Physics Project. “The vehicle inside that bubble thinks that it’s not moving at all. It’s the space-time that’s moving.”

Already happened?

One reason this idea seems credible is that scientists think it may already have happened. Some models suggest that space-time expanded at a rate faster than light speed during a period of rapid inflation shortly after the Big Bang.

“If it could do it for the Big Bang, why not for our space drives?” Millis said.

To make the technique feasible, scientists will have to think of some creative new means of propulsion to move space-time rather than a spaceship.

According to General Relativity, any concentration of mass or energy warps space-time around it (by this reasoning, gravity is simply the curvature of space-time that causes smaller masses to fall inward toward larger masses).

So perhaps some unique geometry of mass or exotic form of energy can manipulate a bubble of space-time so that it moves faster than light-speed, and carries any objects within it along for the ride.

“If we find some way to alter the properties of space-time in an imbalanced fashion, so behind the spacecraft it’s doing one thing and in front of it it’s doing something else, will then space-time push on the craft and move it?” Millis said. This idea was first proposed in 1994 by physicist Miguel Alcubierre.

In the lab

Already some studies have claimed to find possible signatures of moving space-time. For example, scientists rotated super-cold rings in a lab. They found that still gyroscopes placed above the rings seem to think they themselves are rotating simply because of the presence of the spinning rings beneath. The researchers postulated that the ultra-cold rings were somehow dragging space-time, and the gyroscope was detecting the effect.

Other studies found that the region between two parallel uncharged metal plates seems to have less energy than the surrounding space. Scientists have termed this a kind of “negative energy,” which might be just the thing needed to move space-time.

The catch is that massive amounts of this negative energy would probably be required to warp space-time enough to transport a bubble faster than light speed. Huge breakthroughs will be needed not just in propulsion but in energy. Some experts think harnessing the mysterious force called dark energy — thought to power the acceleration of the universe’s expansion — could provide the key.

Even though it’s a far cry between these preliminary lab results and actual warp drives, some physicists are optimistic.

“We still don’t even know if those things are possible or impossible, but at least we’ve progressed far enough to where there are things that we can actually research to chip away at the unknowns,” Millis told SPACE.com. “Even if they turn out to be impossible, by asking these questions, we’re likely to discover things that otherwise we might overlook.”

Why We Need to Reach the Stars (and We Will)

We reached the Moon in a tin can, built a humble space station, and have a plan to reach Mars in a bigger tin can. But we need to reach the stars. And we will.

Yes, I know what you are thinking: “It’s impossible.”

And right now, you are right. Our current propulsion engines are, simply put, pathetic. We are still in the Stone Age of space travel. As cool as they are, rocket engines—which eject gas at high speeds through a nozzle on the back of a spacecraft—are extremely inefficient, requiring huge volumes of fuel that runs out faster than you can say “Beam me up, Scotty.”

Solid boosters, hybrid, monopropellant, bipropellant rockets… all these would be impossible to use in interstellar travel, with maximum speeds going up to a maximum of 9 kilometers per second. Rockets won’t work even using the effect of planetary gravity to gain impulse. Voyager—the fastest man-made spacecraft out there racing at 17 kilometers per second—would need 74,000 years in deep space to reach Proxima Centauri, the red dwarf star located at 4.22 light-years in the Alpha Centauri system, the closest to our Sun.

But even if we were able to build a massive spacecraft with today’s experimental—but feasible—propulsion technology, it will still take thousand of years to reach Alpha Centauri. Using nuclear explosions—like the ones proposed in the Orion project—would be more efficient than rockets, achieving a maximum of 60 kilometers per second. That’s still a whopping 21,849 years and a couple months.

Using ion thrusters—which use electrostatic or electromagnetic force to accelerate ions that in turn push the spacecraft forward—would only reduce that amount marginally. Even theoretical technology—like nuclear pulse propulsion, with speeds up to 15,000 kilometers per second—won’t cut it. And that’s assuming we can find a way for these engines to last all that time. And let’s not even get into the resources and engineering needed to create a vessel capable of sustaining life for such a long period of time.

All to reach a stupid red dwarf with no planets to explore. We may as well not go, really. You know, let’s just save Earth from our own destruction and colonise Mars or Titan or Europa (if the aliens let us do that.)

Our ignorance is our only hope

It gets even worse. Our current understanding of physics—which says that nothing can travel faster than light—basically establishes that we will never be able to achieve space travel in a way that is meaningful to Humanity. In other words, even if we are able to discover a propulsion method that could get a spacecraft close to the speed of light, it will still take hundred of years to reach an star system with planets similar to Earth. By the time the news get back to us, we all will be dead.

And that’s precisely the key to our only hope to reach the stars: Our ignorance. As much as we have advanced, we are still clueless about many things. Physicists are still struggling to understand the Universe, discovering new stellar events that we can’t explain, and trying to make sense of it all, looking for that perfect theory that will make everything fit together.

That fact is that, since we don’t know how everything works, there still may be something that opens the way to faster-than-light space travel. Discovering the unknown—like physicists have been doing since the Greeks—and harnessing new math and theories into new technology is our only way to spread through the Universe in a way that makes sense to Humanity as a whole. You know, like Star Trek or Battlestar Galactica or Star Wars.

I’m giving her all she’s got!

One of those yet-to-be-unravelled things is the Big Bang, the origin of the Universe itself. Our origin, the final question that we have been trying to answer since we came out of the cave and looked up the night sky. We still don’t know exactly what happened, but the observation of the Universe from Earth and space probes have caused some physicists to propose many different models. One of these models says that, during the initial inflation period of the Universe, space-time expanded faster than light. If this turns out to be the case, it would make possible the creation of warp drives.

Yes, the warp drives.

Warp drives were first proposed in a logical way by Mexican physicist Miguel Alcubierre. He theorised that, instead of moving something faster than the speed of light—which is not possible under Einstein’s relativity theory—we could move the space-time around it faster than the speed of light itself. The spacecraft will be inside a warp bubble, a flat space that will be moved by the expansion of the space behind it and the contraction of space in front of it. The spacecraft won’t move faster than light: Inside the bubble, everything would be normal.

Video - 3d animation warpdrive - startrek -3.81 MB

A way to understand the effect, as Marc Millis—former head of the Breakthrough Propulsion Physics Project at NASA’s Glenn Research Center—explains, is to look at the way a toy boat reacts in the tub when you put some detergent behind it. The bubbles will expand the space behind the boat, impulsing it forward. In the same way, a spaceship with a warp drive would be able to do the same thing. Expand and contract space to get to any place in the Universe faster than the speed of light.

But while there have been already experiments in the laboratory that suggest that this may indeed be possible, we are still far, far away from developing the technology that would make warp drives a reality. To start with, the amount of energy necessary to bend space like this is way beyond anything we can produce today. Some scientists, however, suggest that antimatter may be the fuel that will make this possible.

Again, there are a lot of question marks surrounding antimatter, but this is precisely part of our only hope: Somewhere, still hiding, is the breakthrough that will make interstellar travel possible. The possibility is still there.

Warp factor one (Robert Matthews, New Scientist 12 June 1999). Popular explanation of Chris Van Den Broecks trick to enable low-energy warp spacetimes.

The Alcubierre Warp Drive in Higher Dimensional Spacetime(pdf)

The Alcubierre Warp Drive in Higher Dimensional. Spacetime. H. G. White. 1. and E. W. Davis. 2. 1. 5231 Pilgrim Oaks Lane, League City, TX 77573, USA. 2. Inst. for Advanced Studies at Austi...

Işıktan Daha Hızlı (IDH) - Faster Than Light (FTL)

Işık ötesi hız, (ayrıca faster-than-light, superluminal ve FTL olarak da bilinir) ışıktan hızlı bilgi aktarımı ve ışıktan hızlı yolculuk, bilginin ve maddenin ışık hızının daha üstünde hızlarla hareket etmesi halinde kazanacağı hız. Özel görelilik kuramına göre, kütlesi olan ve ışık hızı üzerinde bir hıza sahip olan bir parçacığın ışık hızına ulaşabilmesi için sonsuz enerjiye ihtiyacı vardır. Ne var ki özel görelilik, ışıktan hızlı hareket eden kütleli parçacıkların varlığını her zaman yasaklamaz.

Diğer yandan bazı fizikçiler, "apparent" (görünür) ya da "effective" (etkili) ışık ötesi hız olarak adlandırılan bir hipotez ortaya atmışlardır. Bu hipoteze göre uzay/zamanın olağandışı biçimde bozulmuş bölgeleri, maddenin çok uzaktaki bölgelere "normal" bir rotada yapacağı seyahatten çok daha kısa sürede (ışık hızını aşmaksızın) ulaşmasına olanak verebilir.

Görünür FTL hipotezi genel görelilikle çelişmez. Görünür FTL tasarısı örnekleri Alcubierre aracı ve seyahat edilebilir solucan delikleri sayılabilir. Ne var ki bu çözümlerin fiziksel olabilirliği belirsizdir.

Takyonlar
Takyonlar, ışık hızından yüzbinlerce kat hızlı hareket eden cisimlerdir. Eğer ışık hızına yaklaşırlarsa veya ışık hızına gelene kadar yavaşlarlarsa yok olabilirler. Bilindiği üzere Büyük Patlama (Big Bang) nedeniyle evrenin oluşumu başladı ve bu patlama Ol ve Öl diye tanımladığımız iki yönlü bir zaman başlattı. Bilinen zamana göre evrenimiz 20 milyar yaşındadır. Buna ek olarak 20 milyar diyelim ve bizim evrenimizin bulunduğu yerde ama başka bir boyutta bir evren daha vardır, o da eksi 20 milyar yaşındadır. Zaman yolculuğuna çıkmak, boyut değiştirmekten ibaret olabilir. Bu boyut değişimi içinde takyon gibi hızlı olmaya gerek olmadığını düşünüyorum.Ufo lardanda anlaşılacağı gibi birden görünüp birden yok oluyorlar.Bu onların boyutlar arası geçiş yaptığına delil teşkil eder. Bizim evrenimizin yaşı 20 milyar, bizim evrenin içinde ama başka boyutta olan evrenin yaşı eksi 20 milyardır. Diğer evrene geçis yapmamız için 40 milyar yıla ihtiyacımız olur. Ama bu seyahatte önemli olan hızlı bir seyahat değil boyut geçişini sağlamaktır.

Boyut Geçişi
Şu anki zamanımızda uzayda bulunan kara delikler boyut geçisini sağlayan tek kozmik fenomen olarak biliniyor, ama ufoların da bunu yapabildiklerini biliyoruz. Peki nasıl yapıyorlar? Şu an için bilinmiyor ama zamanı geldiğinde onuda öğreneceğiz. Bir örnek verecek olursak; bir A4 kağıdı düşünün, ortasını başlangıç noktası yapıp arka sayfadaki ortasına kadar düz bir çizgi çekin. Ne yapmış oluyoruz; kağıdı başlangıçtan bitişe kadar çizerek bir yol oluşturuyoruz. Aynı A4 kağıdının başlangıç noktasına bir toplu iğne yardımı ile bir delik açın. Tabii ki ulaşmak istediğimiz noktaya kısa yoldan ulaştık. Şu an zaman yolculuğuyla uğraşan bilim adamları bizim ilk metodumuz gibi bir metotla bu yolculuğun hesaplarını yapmaya çalışıyorlar. Ama yapılması gereken şey o çizginin üzerinde hareket etmeye çalışmayıp bir an önce o kağıdı delmektir...

Hiperuzay Nedir?

Bilim-kurgularda zaman zaman kullanılan daha hızlı ulaşımı sağlayan bir terimdir. En iyi bilinen örnekleri ise Star Wars'da ve Isaac Asimov tarafından yazılan Foundation adlı eserde kullanılmıştır. Genellikle hiperuzaya erişebilmek için gemilerde Hiperuzay Cihazı bulunması gerekir. Gemiler hiperuzaya girdiklerinde kendi enerji kaynaklarını kullanmaktadır, yani hiper uzayda ilerlerken birden enerjisi tükenen bir gemi hiperuzaydan aniden çıkar ve uzayın derinliklerinde kaybolur ama yedek bir enerji kaynakları varsa bunu devreye sokarak yeniden hiperuzay sıçrayışı yapabilirler tabii bunun için bulundukları konumun koordinatlarını bilmeleri gerekiyor.

Hiperuzay seyahatleri, ışık hızından daha hızlı olarak kabul edilir. Hiperuzay bazı bilim-kurgu filmlerinde daha açıklayıcı bir anlam oluşturmak için, yıldızlararası ve galaksilerarası seyahatlerde, Işık Ötesi Hız (FTL) olarak da kullanılır.

Hikayelerde hiperuzay yolculuğu tanımlanırken çoğunlukla, hiperuzay cihazı kullanır, görünüşte makul bir yanılsama oluşturmak için izafiyet veya sicim teorisi kullanılır. Şu an için Hiperuzay Seyahatleri kurgusal bir teknolojidir.

Hiperuzay terimi ilk olarak John W. Campbell'ın 1934 yılında Astouinding dergisinde yayınlanan "The Mightiest Machine" adlı kısa hikayesinde kullanmak üzere icaat etmiştir. Hiperuzay terimi o günlerden bu yana pek çok yerde yaygın olarak kullanılmıştır. Çoğu yazar veya senarist bu terime başka isimler vererekte kullanabiliyor.

Astronomik Mesafeleri Bir Anda Kat Etmek: Büküm Sürüşü (Warp Drive)

Bilimkurguda sıklıkla “ışık hızı ötesi” yolculuklar için kullanılan “Warp Drive” denilen yolculuk çeşidi, Einstein’ın Görelilik Kuramı dahil, bugünkü fizik bilgimizle olasıdır.

Her ne kadar nasıl ve neyle yapabileceğimizi bilmesek de, warp drive (büküm sürüşü), uzayı kütleçekim yoluyla bükme üzerine dayalı. Kabaca, uzay aracının ön kısmındakı uzay-zamanı sıkıştırıp, arka kısmındaki uzay-zamanı genişleterek yapılan bir yolculuk warp drive. Böylelikle, olası bir uzay aracı, yerinden neredeyse hiç hareket etmeden, çevresindeki uzayı sıkıştırıp genişleterek yol alabilir.

Alcubierre Drive da denilen warp sürüşü üzerine yakın zamana kadar çalışılmış olsa da, günümüz teknolojisi ve fizik bilgisi ile herhangi bir sonuca ulaşılamadığı için, tüm bu çalışmalar rafa kaldırıldı. Fotoğraftaki yıldız gemisi; bir bilimkurgu klasiği olan Star Trek’teki, warp 8 hızına (ışık hızının 512 katı) çıkabilen ünlü USS Reliant.

Time Travel

Time travel may appear even more outrageous than FTL, but both phenomena are closely linked to each other. Causal loops (Closed Timelike Curves, CTCs) exist in some solutions to general relativity. The question is whether they can occur in physically relevant spacetimes and how paradoxes are avoided.

Dosya Biçimi: PDF/Adobe Acrobat - So all we need for time travel, is a space ship that will go faster than light. Unfortunately, in ... might be able to warp it enough, to allow time travel. ...[PDF] Space and Time Warps This lecture is the intellectual property of ...

Dosya Biçimi: PDF/Adobe Acrobat - [PDF] Time travel: separating science fact from science fiction

Dosya Biçimi: PDF/Adobe Acrobat -   [PDF] Wormholes and Time Travel? Not Likely
Wormholes and Time Travel? Not Likely. L. Susskind. Department of Physics. Stanford University. Stanford, CA 94305-4060. Abstract ...

Time Travel for Beginners by John Gribbin.

Çetin BAL: Time Travel Theory... IS TIME TRAVEL POSSIBLE?

Theory of Time  Machine

Of UFOs, Star Gates, Time Travel and Parallel Brane Worlds. A Pedagogical Introduction ... MUFON paper http://198.63.56.18/pdf/davis_mufon2001.pdf ... 

 Zeitreisen - wozu? - Eine Reise durch die Zeit unternimmt jeder von uns: in jedem Augenblick machen wir einen Schritt in die Zukunft. Doch sind wir fest an den stetigen Fluss der Zeit gebunden, wir können weder schneller vor geschweige denn zurück. Wer von uns hat nicht schon davon geträumt, einmal in die Zukunft zu reisen, um mit den Lottozahlen der nächsten Ziehungen zurück zu kehren und damit seinem Glück ein wenig nachzuhelfen?

 Time Travel Physics : In this series of articles we will show a solution using a rotating cylinder model that demonstrates how time travel is possible within the context of general relativity.

Wormholes

Wormholes are shortcuts through spacetime, connecting two distant locations through a short "tunnel". They can exist in general relativity, but the main issue is whether they are traversable and possible to create.

Traversable Wormholes: Some Implications by Michael Clive Price. A very good introduction to the possibilities of wormholes.
Wormhole Warfare by Robin Hanson. A comment to the above text about the military implications of wormholes.
Wormholes in "The Alternate View" columns of John G. Cramer (Analog).

Technical Papers

Inflating Lorenzian Wormholes(pdf) by Thomas A. Roman. A technical paper about the possibility of using inflation to turn a quantum wormhole macroscopic.
Can wormholes exist?(pdf)  by V.Khatsymovsky. Technical paper about the renormalized vacuum expectation values of electromagnetic stress-energy tensor in wormhole spacetimes. Apparently they can be stable.

The null energy condition in dynamic wormholes(pdf) Authors: Hochberg, David; Visser, Matt

We extend previous proofs that violations of the null energy condition (NEC) are a generic and universal feature of traversable wormholes to completely non-symmetric time-dependent wormholes. We show that the analysis can be phrased purely in terms of local geometry at and near the wormhole throat, and do not have to make any technical assumptions about asymptotic flatness or other global properties. A key aspect of the analysis is the demonstration that time-dependent wormholes have two throats, one for each direction through the wormhole, and that the two throats coalesce only for the case of a static wormhole.

Dynamic wormholes and energy conditions (pdf)  by Sean A. Hayward -

A new framework is proposed for general dynamic wormholes, unifying them with black holes. Both are generically defined locally by outer trapping horizons, temporal for wormholes and spatial or null for black and white holes. Thus wormhole horizons are two-way traversible, while black-hole and white-hole horizons are only one-way traversible. It follows from the Einstein equation that the null energy condition is violated everywhere on a generic wormhole horizon.

Bubbles and wormholes: analytic models(pdf), (pdf) by Patricio S. Letelier & Anzhong Wang -

The first junction conditions of spherically symmetric bubbles aresolved for some cases, and whereby analytic models to the Einstein field equations are constructed. The e ects of bubbles on the spacetime structure are studied and it is found that in some cases bubbles can close the spatial sector of the spacetime and turn it into a compact one, while in other cases they can give rise to wormholes. One of the most remarkable features of these wormholes is that they do not necessarily violate the weak and dominant energy condition even at the classical level.

Dynamic wormholes, anti-trapped surfaces, and energy conditions (pdf)

-18 Jun 1998 - by David Hochberg + and Matt Visser

Wormholes, Warp Travel, Time Travel

Time Travel Possibilities:  It still is, but there might be a trick of hitching a ride on something that doesn't quite follow spacetime rules.  The answer to this is what scientists call a wormhole. 

    PDF Files:
Towards possibility of self-maintained vacuum traversible wormhole(pdf) by V. Khatsymovsky
Traversable wormholes: the Roman ring(pdf) by Matt Visser. Apparently chronology protection can be fooled by more complex arrangements of wormholes.
Rotating traversable wormholes(pdf) by Edward Teo.
Toward a Traversable Wormhole(pdf) by S. V. Krasnikov

Basement Universes

According to some theories, it is possible to spawn new universes (i.e. independent volumes of spacetime) through various means. This could be used for a variety of things, such as computation or escape from a unsuitable spacetime.

Possible Implications of the Quantum Theory of Gravity (pdf), An Introduction to the Meduso-Anthropic Principle by Louis Crane. Nontechnical paper about how the activities of technological civilizations could influence the evolution of baby universes.

Warp Drive Propulsion : The Warp Drive works by creating a contraction in front of a spaceship and an expansion behind it, this method of warp drive was proposed in 1994 by Miguel Alcubierre.

Anti-gravity Propulsion Engine Levitation ....

Wurmlöcher sind Abkürzungen durch den Raum, die es Raumschiffen ermöglichen, eigentlich sehr große Entfernungen in relativ kurzer Zeit zurückzulegen. Sie bewegen sich zwar nicht mit größerer Geschwindigkeit, aber die zurückzulgende Entfernung bis zum Ziel wird durch das Wurmloch entscheidend verkürzt.

Warp Drive:  A subsection of the general theory of relativity, which utilizes spacetime as a form of propulsion; which to an outside observer appears to yield Faster Than Light (FTL) travel.  This page discusses the theoretical physics behind the basic physics warp drive which may yield possible mechanisms for interstellar travel.

            

CREATE NEGATIVE ENERGY : If Kerr rings prove to be lethal or too unstable for use as cosmic portals, an advanced civilization might instead contemplate opening up a new wormhole by using negative matter or negative energy. (In principle, negative matter or energy should weigh less than nothing and fall up rather than down. This is different stuff from antimatter, which contains positive energy and falls down.) In 1988 Kip Thorne and his colleagues at Caltech showed that with sufficient negative matter or negative energy, one could create a wormhole through which a traveler could freely pass back and forth between, say, his laboratory and a distant point in space or time.

Relativitätstheorie...

Viajar en el tiempo ¿Fantasía o realidad?: La Teoría General de la Relatividad indica que los cuerpos con masa distorsionan la estructura geométrica del espacio-tiempo.

Einstein and the Universe II:  Einstein knew that his Special Theory of Relativity should be expanded to include gravity and in 1907 started to work on what would be later called his General Theory of Relativity.

The (Alcubierre) Warp Drive Spacetime:   In order to do so one will need to construct an arbitrary function f as to produce the contraction/expansion metric proposed by the Alcubierre Spacetime.

Theoretical Warp Drive: - Devise a Way To Manipulate It: Even if scientists could transform matter into negative energy, they would still have to find a way to focus it and create an infinitesimally thin, yet extraordinarily stable, bubble of the stuff around the spaceship.

Negative Mass Warp Drive - Devised by Robert Heckadon: The negative mass drive has an advantage over conventional warp drive. Though initially slower than warp drive, with the use of the ship’s impulse engines the negative mass drive can constantly accelerate the ship until its fuel supply is exhausted. Whereas conventional warp has a maximum warp limit.

The Introduction of a Breakthrough in Advanced Interstellar Space Propulsion:   In order to surmount the vast distance the entire method depends heavily on the relative relationship of electromagnetic fields to inertial frames of reference and the existance of a Unified Field throughout all Space/Time.    

Teleportation as Interdimensional Travel: The 4^th dimension can also be used to help explain some of the more unusual phenomena that have been reported - that of teleportation.        

Warp Drive FLASH-- Basic Sci-fi like interactive FLASH animation (for fun) of key Warp Drive principles with modern science [lcars show] (129 kb)                               

Warp Drive E-book [(742 Kb) PDF] Draft Manuscript by: Dr. Paul Hoiland and Edward Halerewicz, Jr. Hyperbolic Geometrodynamic Warp Drives & Beyond

WHAT IS THE UNIVERSE MADE OF? - ( PDF ) - JACK SARFATTI- The emergence of gravity and dark energy/matter from the cohering of zero point energy.Therefore, the original unrealistic Alcubierre toy model warp drive metric with a point-like unconventional flying object is too simplistic to be implemented by controlled partially coherent exotic vacuum zero point energy density. The zero-point energy powered warp drive metrics must be computed from scratch and this will be done in a future paper.

PROBLEMS WITH WARP DRIVE EXAMINED -Pdf -In a short examination of some of the major problems raised as objections to Doctor Alcubierres original proposal of warp drive within General Relativity(1) by many authors in both peer review publication and archive articles one discovers that solutions to these problems do exist if one is willing to consider a modified version of that original proposal. It is the findings of this Author that Warp Drive cannot be properly ruled out at this time at least as a possible future method of sub-light propulsion with the possible added benefit of working as a superluminal field propulsion drive.

Warp Drive Today: theory andlimitations - E. F. Halerewicz, Jr.[ Pdf ]

Engineering the Zero-Point Field and Polarizable Vacuum For Interstellar Flight -[ Pdf ] -H. E. Puthoff- A theme that has come to the fore in advanced planning for long-range space exploration is the concept of "propellantless propulsion" or "field propulsion." One version of this concept involves the projected possibility that empty space itself (the quantum vacuum, or space-time metric) might be manipulated so as to provide energy/thrust for future space vehicles.

Reduced total energy requirements for a modified Alcubierre warp drive spacetime -[ Pdf ]- E. Halerewicz, Jr - It can be shown that negative energy requirements within the Alcubierre  spacetime can be greatly reduced when one introduces a lapse function into the Einstein tensor. Thereby reducing the negative energy requirements of the warp drive spacetime arbitrarily as a function of A(ct, ). With this function new quantum inequality restrictions are investigated in a general form. Finally a pseudo method for controlling a warp bubble at a velocity greater than that of light is presented.

Tapping the Fabric of Space-Time

A design first proposed in1994 by Michael Alcubierre is illustrated. The Alcubierre drive, as it's known, involves expanding the fabric of space behind a ship into a bubble and shrinking space-time in front of the ship. The ship would rest in between the expanding and shrinking space-time, essentially surfing down the side of the bubble.

An Assessment of Faster-Than-Light Spacetimes: Make or Break Issues -[ Pdf ] - Eric W. Davis - Implementation of faster-than-light (FTL) interstellar travel via traversable wormholes,warp drives, or other spacetime modification schemes generally requires the engineering of spacetime into very specialized local geometries. The analysis of these via Einstein’s General Theory of Relativity plus the resultant equations of state demonstrates that such geometries require the use of “exotic” matter. It has been claimed that since such matter violates the energy conditions FTL spacetimes are not plausible. However, it has been shown that this isa spurious issue. The identification, magnitude, and production of exotic matter is seen to be a key technical challenge, however. FTL spacetimes also possess features that challenge the notions of causality, and there are alleged constraints placed upon them by quantum effects.These issues are reviewed and summarized, and an assessment on the present state of their resolution is provided.

Der Warp-Antrieb: Nach dem Physiker Miguel Alcubierre kann der Raum zwischen dem Ziel und dem Objekt so zusammengezogen werden, dass man mit einem Schritt die Reise von ein paar Lichtjahren erledigen kann. Aber man muss auch den Raum vom Objekt zum Startpunkt entsprechend dehnen. Dies erfordert extrem viel Energie und wir wissen im Moment nicht, wie man das bewerkstelligen kann. Zusätzlich benötigt man exotische Materie.

General Theory of Relativity - The Warp Drive

Let’s look more closely. Warp drive as envisioned by Miguel Alcubierre relied on the concept that although nothing could move faster than the speed of light through spacetime, spacetime itself is not so restricted. We do not, in fact, have any notion of a limit to the ’stretching’ of spacetime, a fact brought home by inflation theory, which posits an immense expansion of the early universe in a mere flicker of time. Contract the spacetime in front of a vehicle while expanding it behind and the spacecraft itself never exceeds the speed of light even though the ‘warped’ spacetime delivers it to its destination faster than would otherwise be possible.

All of which calls for immense supplies of energy, and negative energy at that, so that recent work has been (more or less unsuccessfully) devoted to understanding how to reduce those requirements to something remotely manageable. Now Finazzi and team have folded quantum mechanics into their consideration of warp drive theory, with the result that warp drive is shown to be untenable for the hapless crew. The inside of the ‘bubble’ housing the spacecraft, in fact, becomes filled with Hawking radiation, emitted by black holes due to these very quantum effects.

Wormhole - There is a scientific idea that there may exist "wormholes" which act as short-cuts through space and time, essentially allowing someone to travel from one point in the universe to the next faster than the speed of light takes to travel their by conventional means. This is also called an Einstein-Rosen Bridge (see entry above). Alternatively, a wormhole may provide access to a different universe all together. Depending on the math you use to explain it, a wormhole that connects two points in space in the same universe can be called Lorentzian or Euclidean. A wormhole that allows access between parallel universes is classified as a Schwarzchild wormhole.

In science fiction stories, wormholes are often used to transport characters to different parts of the universe and are sometimes artificually created by starships. They are sometimes also used to connect two different points in time, allowing for time travel, or to allow characters to journey into parallel realities where they can encounter alternate versions of familiar people. In the TV series Doctor Who, wormholes used specifically for time travel are called "time corridors" or "time tunnels."
 

Bir solucan deliğinin kuramsal çizimi. Farklı zaman bölgeleri arasında açılacak solucan deliğinin ağızlarını açık tutmak için negatif enerjili bir egzotik maddeye  ihtiyaç var.

Bir zaman makinesi oluşturmanın yolu: Büyük Hadron Çarpıştırıcısı'ndaki (LHC) koşullar, uzay- zamanda solucan delikleri oluşturulabilir. Geleceğin uygarlıkları bu solucan deliklerinden birini, solucan deliğinin oluşturulduğu ana geri dönüşü sağlayacakbir zaman tüneline çevirebilir.

Hızlandırılmış parçacıkların kütleçekimsel alanları uzay-zamanda bir solucan deliği açabilir. Kapalı zamansal eğri.

Solucan deliği  kapalı zamansal eğrinin oluşmasını sağlar. Bu da  parçacıkların geçmişe ya da gelecekten şimdiye doğru akışına olanak verir.

Karanlık enerji solucan deliğinin açık kalmasını sağlayabilir, hatta bunu bir insanın içinden geçeceği kadar geniş kılabilir.

Other Sites

Books

C W Misner, K S Throne, and J A Wheeler, Gravitation, (Freeman) UL QC 178.M57. The classic textbook.

Robert Forward, Indistinguishable from Magic, Pocket Books; ISBN: 0671876864 1995

See also

Relevant newsgroups: rec.arts.sf.science, sci.physics

How Wormholes Got Their Name : My mentor, John Wheeler, gave astrophysical wormholes their name. He based it on wormholes in apples (Figure below). For an ant walking on an apple, the apple’s surface is the entire universe.
 

Wormhole Wonders: Hunting Down Spacetime Shortcuts

Star Trek Warp propulsion

Astronomik Mesafeleri Bir Anda Kat Etmek: Büküm Sürüşü (Warp Drive)

Bilimkurguda sıklıkla “ışık hızı ötesi” yolculuklar için kullanılan “Warp Drive” denilen yolculuk çeşidi, Einstein’ın Görelilik Kuramı dahil, bugünkü fizik bilgimizle olasıdır.

Her ne kadar nasıl ve neyle yapabileceğimizi bilmesek de, warp drive (büküm sürüşü), uzayı kütleçekim yoluyla bükme üzerine dayalı. Kabaca, uzay aracının ön kısmındakı uzay-zamanı sıkıştırıp, arka kısmındaki uzay-zamanı genişleterek yapılan bir yolculuk warp drive. Böylelikle, olası bir uzay aracı, yerinden neredeyse hiç hareket etmeden, çevresindeki uzayı sıkıştırıp genişlerek yol alabilir.

Alcubierre Drive da denilen warp sürüşü üzerine yakın zamana kadar çalışılmış olsa da, günümüz teknolojisi ve fizik bilgisi ile herhangi bir sonuca ulaşılamadığı için, tüm bu çalışmalar rafa kaldırıldı. Fotoğraftaki yıldız gemisi; bir bilimkurgu klasiği olan Star Trek’teki, warp 8 hızına (ışık hızının 512 katı) çıkabilen ünlü USS Reliant.

Star Trek's Warp Drive

Uzay-Zaman Sürekliliğini Bükmek...

Burada eğlenceli bir şekilde anlatılmak istenen, uzay ile zamanın Newton'un sandığı gibi bağımsız olmadığı, Einstein'ın göstermeyi başardığı gibi birbirinden ayrılamaz kavramlar olduğu ve kütleçekim olarak bildiğimiz kuvvetin Newton'un sandığı gibi nesnelerin birbirini "çekmesi" değil, cisimlerin uzay-zaman düzlemini yıldızların, gezegenlerin uzay/zaman  yorganına/levhasına yaptığı gibi büküyor (kırıştırıyor) olduğudur. Böylece daha küçük kütleli ve uzay-zamanı büyük kütleliler kadar fazla bükemeyen cisimler, daha iri kütleli cisimlerin yörüngelerine girerler. Bu yörünge hareketi, iki nesne arasındaki gergin bir ip gibi birbirini çeken kuvvetlerden değil, cismin hareket etmeye çalıştığı yönde uzay-zamanın iri kütleli cisim nedeniyle bükülmüş olmasındandır.

Miguel Alcubierre

Miguel Alcubierre Moya' (d. 1964), Meksikalı teorik fizikçi. Mexico City’de dünyaya geldi. “Universidad Nacional Autónoma de México” (UNAM)’da kuramsal fizik üstüne dereceler aldı.

1990 yılında University of Wales'e (Galler Üniversitesi) girmek için Cardiff’e taşındı. 1994 yılında Numerical Relatitivy dalında doktora yaptı.

1996 yılında Gallerden ayrıldıktan sonra bir süre Potsdam Almanya’da bulunan Max Planck Fizik Enstitüsünde çalıştı. Burada çalıştığı süre içinde geliştirdiği yeni Numerical teknikleri kara delikleri, fiziki olarak tanımladı. 2002 yılından beri UNAM’a bağlı Nükleer Bilimler Enstitüsünde numerical relativity üstüne araştırmalar ve ilk olarak Albert Einstein tarafından ortaya konan denklemlerin bilgisayarlar yoluyla çözülmesi üzerine çalışıyor.

Alcubierre’nin “tekillik dalgası” Einstein’ın alan denklemlerine beklenmedik olasılıklar deneylerle general relativity’nin alansızlık ve kuantum mekaniği ile ispatlanabileceğini gösterdi. Bunun neticesinde kuantum alansızlığının, relativitenin matematiksel yapısınının tamamen terk edilmesini gerektirdi.

Alcubierre’nin en çok bilinen eseri Mayıs 1994’de “Classical and Quantum Gravity” adlı bilimsel yayında çıkan “The Warp Drive: Hyper Fast travel within general relativity” (Warp sürücüleri: Rölativite ile hiper hızlarda yolculuk) yazısında tarif ettiği “Alcubierre sürücüsü”dür. Teorik olarak, ışık hızından hızlı yolculukların teorik olarak mümkün olduğunu, fizik yasalarını çiğnemediğini belirtmiştir.

Uzay-zaman da böyle bir bozulma oluşturmak için gereken en önemli şey “egzotik maddedir”. Egzotik madde karanlık enerji hassaslığına sahiptir. Normal iki parça birbirine yaklaştıkları zaman birleşirler, egzotik maddeler birbirlerinden uzaklaşırlar.

Balonun içinde uzay gemisi ışık hızından daha hızlı değildir. Uzay aracı 'eğri uzay balonu' içinde durmaktadır. Aracın önünde daralan uzay ve arkasında genişleyen uzay yapısından (kavitesinden) ötürü gemi bu uzay eğriliği içinde bir dalgaya binmişçesine uzay boyunca harekete zorlanır.Bu hareket denizin dalgaları üstünde sörf yapan bir sörfçünün durumuna benzer.

Star Trek üstüne hazırlanan “How William Shetner Changed the World” programına özel konuk olarak katılan Miguel Alcubierre Warp sürücüsü üstüne fikirlerini belirtmiş, daha sonra da Star Trek Memory Alpha adlı makalede bunları tekrar dile getirmiştir.

Alcubierre Drive


Bilimkurgu'da warp olarak bilinen ışıktan hızlı yolculuk sisteminin matematik modellemesine
verilen ad. Uzay zamanın bükülerek geminin etrafında yer alan bir alanın (warp field/warp
alanı) dışındaki uzayla ilişkisi kesilmesi ve bu alanın yerinin değiştirilmesi yoluyla
geminin çevresindeki uzaya göre ışık hızına yaklaşması engellenerek rölativite kuramının
ışık hızına yaklaşma durumuna koyduğu sınırların aşılmasını temel alır.

Efendim öncelikle spekülatif bir fikirdir. İleride olabileceklerin ucundan kıyısından bir
yansıması gibi görünse de, ftl'i bulduk diye sevinmek yararsızdır. Ancak oturduğu sağlam
teorik temel açısından tamamen bilimkurgu olarakta adlandırılması yanlıştır.

Fikir ilk olarak meksikalı fizikçi Miguel Alcubierre tarafından 1994 yılında ortaya
atılmıştır. basit olarak önerdiği yöntem, varsayımsal bir uzay gemisinin etrafında uzay-
zamanın ön tarafta daraldığı, arka tarafta genişlediği bir balon yaratmaktır.

Bu balon uzayı bükerek içinde yol alacak ve böylece genel göreliliğin kurallarını ihlal
etmeden, geminin ışıktan daha hızlı yol almasını sağlayacaktır. Özellikle anlaşılması
gereken nokta, balonun içindeki geminin hareket etmiyor oluşudur. Önde daralıp arkada
genişleyen balon sayesinde hareket eden şey uzayın ta kendisidir. Böylece gemi ışık hızına
hiçbir zaman yaklaşmayacak ve genel görelilik kurallarını ihlal etmeyecektir. Bunun dışında
balonun içinde yine klasik fizik kuralları geçerli olacak, ışık yine klasik hızında hareket
edecek ve zaman genleşmesi denen olgu bile yaşanmayacaktır geminin içinde.

Bu yöntemi imkansız kılan şey ise şimdilik böyle bir balon yaratmak ve yaratılsa bile bu
varsayımsal gemiyi balonun içinden çıkarmak için bilinen hiçbir yolun olmamasıdır.

Alcubierre'in kendisi, bu balonun uzayda yol almasını sağlayacak olan niteliklerini,
alcubierre metric adını verdiği bir lorentzian manifold yoluyla tanımlamıştır.
Matematik açıklaması ise bu balonun yaratılmasını oldukça basit bir şekilde
açıklayabilmektedir.

özetle:

Öncelikle genel göreliliğin 3+1 formülü kullanılarak, hiperyüzeylerin sabit zaman
koordinatında bir teğet olarak tanımlanan uzay-zaman vardır.

ds^2= -(a^2-bibj) dt^2 + 2bidx^idt + yijdx^idx^j

Burda a, yakın hiperyüzeyler arasındaki zaman ayrımını veren fonksiyon. bi, farklı
hiperyüzeylerdeki uzamsal koordinat sistemlerini bağlayan vektör ve yij, hiperyüzeylerin
herbirindeki sonlu pozitif metriklerden biridir.

Buradan alcubierre'in üzerinde çalıştığı özel duruma gelirsek,

a= 1
bx= -vs(t).f(rs(t))
by= 0
yij= gij

vs(t) = dxs(t) / dt

rs(t) = (x - xs(t))^2 + y^2+z^2

sonuçta:

ds^2 = (vs(t)^2. f(rs(t))^2 - 1) dt^2 - 2vs(t).f(rs(t)) dxdt + dx^2 + dy^2 + dz^2

bu özel metrik formuyla, gözlemciye yansıyan bir negatif enerji yoğunluğu elde edilir. eğer
ortada negatif enerji varsa, ışıktan hızlı ilerleyebilmek için varlığı kesin olarak
kanıtlanamayan egzotik maddeye de ihtiyaç duyulur. Casimir etkisi ve genişleyen evren modeli
egzotik maddenin varlığını destekler nitelikteyse de, ışıktan hızlı hareket etmeye yetecek
kadar madde yaratmak ayrıca bu maddenin solucan deliği'nin ağzını açık tutmasını sağlamak
imkansız olarak kabul edilir. Egzotik madde yokluğunda da bir warp baloncuğu elde etmek
imkansızdır.

Ancak inanılan odur ki, kuantum ve çekim teorilerini birleştiren tutarlı bir teori, bir
önceki satırlarda bahsedilen sorunları sonsuza kadar çözecektir.


Teorik fizikçi miguel alcubbiere tarafından einstein'ın alan denklemlerine dayanarak öne
sürdüğü, uzay zamanın doğru şekilde bükülmesiyle meydana getirilen bir dalga üzerinde sörf
yapan bir uzay gemisinin ışıktan hızlı yer değiştirebileceğini (ki pek hareket etmek denemez
buna) iddia eden fikir. Nasa'da Harold White ve arkadaşları "Alcubierre Drive Initiative"
adı altındaki birim bünyesine bu etkinin nasıl hayata geçirilebileceğine dair çalışmalar
yürütmektedir. Henüz deneysel olarak gözlenmemiştir, gerçekten var olup olmadığına dair
şüpheler mevcuttur.

Diyorlar ki, fizik kurallarına göre olmaması gereken şeyler oluyor ve emdrive dedikleri şey
çalışıyor. Üstüne bir de warp baloncukları oluşturmak için gerekli koşulların emdrive
sayesinde sağlanması da söz konusu; tabi yine fizik kurallarına aykırı olarak. Bekleyip
göreceğiz.
 

                                     The Millennium Falcon spaceship makes the "jump to light speed" in the movie Star Wars Episode IV: A New Hope.

  Starwars  filmindeki hipersürüş metodu... hiperuzaya atlayan gemi ışıktan daha hızlı gitmektedir.

Hiperuzay yolculuğu

Star Wars serisinde ışık hızında seyahat bir hiperuzaya erişimi gerektirir. Star Wars Evreninde gemiler ışık hızına onları itme yeteneğinde olan motorlara sahiptir.   - hiper uzay iticisi -


Bununla birlikte mevcut fiziksel teori sıfır olmayan bir kütleye sahip olan nesnelerin ışık hızına ulaşmasının imkansız olduğunu belirtiyor.Bunu yaparken de bizim evrenimizde oluşturmamızın mümkün olmadığı sonsuz enerji gerekeceği belirtiliyor.


Galaksi boyunca bir ışık hızında seyahat olsa bile ışık hızı bile bu dev mesefelerde çok küçük kalacaktır.Galaksinin bir ucundan diğerine seyahatin bile binlerce yıl alacağı belirtilmektedir.Bu nedenle Star Wars evreninde gemiler uzayda büyük mesafeleri katetmek için "hipersürücü" kullanır.

Hiperuzay, bilim kurgu eserlerinde zaman zaman kullanılan daha hızlı ulaşımı sağlayan bir terimdir. En iyi bilinen örnekleri ise Star Wars'da ve Isaac Asimov tarafından yazılan Foundation adlı eserde kullanılmıştır. Genellikle hiperuzaya erişebilmek için gemilerde Hiperuzay Cihazı bulunması gerekir. Gemiler hiperuzaya girdiklerinde kendi enerji kaynaklarını kullanmaktadır, yani hiper uzayda ilerlerken birden enerjisi tükenen bir gemi hiperuzaydan aniden çıkar ve uzayın derinliklerinde kaybolur ama yedek bir enerji kaynakları varsa bunu devreye sokarak yeniden hiperuzay sıçrayışı yapabilirler tabii bunun için bulundukları konumun koordinatlarını bilmeleri gerekiyor.

Hiperuzay seyahatleri, ışık hızından daha hızlı olarak kabul edilir. Hiperuzay bazı bilim-kurgu filmlerinde daha açıklayıcı bir anlam oluşturmak için, yıldızlararası ve galaksilerarası seyahatlerde, Işık Ötesi Hız (FTL) olarak da kullanılır.

Hikayelerde hiperuzay yolculuğu tanımlanırken çoğunlukla, hiperuzay cihazı kullanır, görünüşte makul bir yanılsama oluşturmak için izafiyet veya sicim teorisi kullanılır. Yine de şu an için Hiperuzay Seyahatleri kurgusal bir teknolojidir.

Hiperuzay terimi ilk olarak John W. Campbell'ın 1934 yılında Astouinding dergisinde yayınlanan "The Mightiest Machine" adlı kısa hikâyesinde kullanmak üzere icaat etmiştir. Hiperuzay terimi o günlerden bu yana pek çok yerde yaygın olarak kullanılmıştır. Çoğu yazar veya senarist bu terime başka isimler vererek de kullanabiliyor.

Star Wars : Hiper Uzay

Film içerisinde sıklıkla birçok uzay gemisi ve özellikle Han Solo’nun Milenyum Şahini tarafından kullanılan, çok hızlı bir seyahat yöntemi olan ve bilimde Işık Hızı olarak adlandırılan kavram günümüz biliminde büyük bir merak konusu olarak karşımıza çıkıyor. Yıldız Savaşları’nın içeriğine bakıldığında ise “hiper uzay”, gemilerin galaksiler arasında kısa yollar aracılığıyla sıçramalar yapmasını sağlayan bir seyahat türüne verilen ad.

Filmler içerisinde sıklıkla gördüğümüz bu olay her ne kadar detaya inilmeden basit bir şekilde gösterilse de bilimde bu durum ulaşılması kolay bir nokta değil. Işık Ötesi Hızın bilimsel bir temeli var ancak şu ana kadar mümkün olduğunu gösteren herhangi bir gelişme yok. Albert Einstein tarafından ortaya atılan uzay-zaman modeli göz önüne alındığında, uzayda oluşturulabilecek bir solucan deliği aracılığıyla çok uzun mesafeleri kısa sürede kat etmek mümkün olabilir ancak bunun test edilebilmesi şu an için mümkün değil. Bu tarz uzay-zaman bozulmalarını gerçekleştirmek için her şeyden önce “negatif enerji” gerekiyor. Şu ana kadar böyle bir etkinin yaratılabilmesi için başta NASA olmak üzere birçok laboratuvarda deneyler yapılıyor ancak sonuçlar bilim kurgu hayranlarını sevindirecek cinsten değil. Işık Ötesi Seyahat şu an için sadece teoriler ile sınırlı ve bu olguyu hayata geçirebilmek için gereken teknolojik ilerleme önümüzdeki 50 veya 300 sene içerisinde mümkün olabilir.

HİPER-UZAY

Bizler 3 boyutlu bir dünyada hareket ederiz. Ancak bilim kurgu öğeleri uzayda üçten fazla boyut üzerinde hareket ederek ışık hızından daha yüksek bir hızda seyahat etmek üzere Hyperspace adı verilen ''üst uzay'' kavramını yaratmıştır. Bu sayede Star Wars evreninde tüm galaksi içerisinde seyahat etmek durumunda kalan karakterler, galaksinin bir ucundan öteki ucuna ışık hızı ile yüzbinlerce senede gitmek zorunda kalmadan, dakikalar içerisinde bu tip amaçlarını gerçekleştirebiliyorlar.

Işıktan hızlı hareket edilemeyeceği inancını sarsan fikirler de yok değil. Texas, Austin'de bulunan 'Institute for Advanced Studies'den Eric Davis, Faster-Than-Light (FTL) – 'Işıktan Hızlı' adlı bir proje üzerinde çalışıyor ve bu durumun ne derece mümkün olduğunu araştırmakla meşgul.

Fizik kanunlarına göre bir cismin ışık hızına çıkması da ışık hızından daha yüksek hıza çıkması da imkansız. Ancak uzayda çareler tükenmez. Deforme olabilen yapısı ile uzay üzerinde yapılacak bir değişiklik ile bu mümkün hale gelebilir. Henüz sadece teorik olarak varlıklarından haberdar olduğumuz wormhole adı verilen solucan delikleri sayesinde uzayda bir noktadan ötekine ışıktan hızlı gitmek mümkün olabilir diye düşünüyoruz.

Bilim insanları ışık hızını aşmamızı sağlayabilecek bir keşifin 50-300 sene arası bir zaman içerisinde hayatımıza girmesinin muhtemel olduğunu belirtiyorlar.

HİPERUZAY BİLİMİ

yazar: BalpYıldırım  - 4 Kasım - 2012

 
Bu sefer farklı bir yazı ile çıkıyorum karşınıza. Birazdan okuyacağınız yazıyı yaklaşık 3 sene önce yazmıştım fakat şans eseri bilgisayarımdaki eski dosyaları karıştırırken elime geçti kendisi. Okuyacağınız yazının neredeyse yarısı önceden yazıldı. Sonraki kısmı ise şimdi, günümüz zamanında yapılan eklemedir.

Farklı bir bakış açısından baktım Star Wars evrenine. Belki de hepimizin merak ettiği bir olay ; Hiperuzay olayı… Bu yazımda onu kendimce açıklamaya çalıştım. İyi okumalar dilerim herkese…

Star Wars evrenindeki uzun uzay yolculukları genellikle “Hiperuzay” ın kullanımı ile gerçekleşmektedir. Işık altı motorları kullanıldığında olduğu gibi, gezegenler arası yolculukların yıllar harcamadan yapılabilmesinin tek yolu hipersürücüdür. Hiperuzay ; yaşanan evrendeki boyuta paralel bir başka boyut, bir nevi uzantıdır. Bu boyutta ışık hızının son nokta olmadığı kanallar, koridorlar mevcuttur. Hipersürücü düzenleyicisi sayesinde uzay gemileri iki nokta arasındaki bariyeri atlayıp hiperuzaydaki kanallara, dar koridorlara girmeyi başarırlar. Hiperuzayda yolculuk ustalık isteyen bir iştir ve temel iki kurala dayanır.

İlk kurala göre gemi, hiperuzay koridorları boyunca hareket etmek zorundadır. Seyir bilgisayarları ve bağlantılı uydular aracılığı ile gemi pilotu kendisine en yakın ve gideceği noktaya en uygun koridoru hesaplayabilir. Hiperuzay konusunda doğuştan yeteneği olan bazı ırklar mevcuttur Star Wars evreninde. Bu tip kişiler genellikle gemilerde seyir subayı olarak görev alır ve kaptanları için çok önemli kişilerdir. Ayrıca Jedi'lar da “Güç” sayesinde hiperuzay atlayışlarını hesaplayabilirler. Hiperuzay koridorları büyüklük ve performans açısından tutarsız değişikliklere uğrayabilirler. Bir koridorun değişimi için bir ışık yılı gerekiyorsa ( 1 Işık Yılı, 63.241 AU'ya (astronomik birim) ya da (9,460.530 x 10¹² km.) eşittir.) , bir diğeri için bu süre haftalar ile sınırlı olabilir. Bu yüzden, hiperuzaydaki yolculuklar belli sürelerin altında tutulmaktadır.

Hiperuzay yolculuğunun ikinci kuralı ise yerçekimidir. Bilinmeyen nedenlerden ötürü yerçekimi bir geminin yolculuktaki yönü ve hiperuzaya girme kapasitesi üzerinden büyük bi faktördür. Bu yüzden, seyir bilgisayarları hiperuzay atlayışlarından önce olası yerçekimi noktalarını da hesaba katıp ona göre bir sonuç çıkarmak zorundadır. “Interdictor” diye bilinen özel uzaygemileri büyük yerçekimi jeneratörleri ile dizayn edilmiştir. Bu gemiler hiperuzay koridorlarını bozabilir ve yolculuk eden bir gemiyi zorla hiperuzaydan çıkartabilirler.

Hiperuzay Ayarlamaları :

Hiperuzay atlayışlarından önce çok dikkatli hesaplar yapılmalıdır. Bu hesaplar çok karmaşık olsa da Pilot Astromek Droidleri ve seyir bilgisayarından destek aldığı için pek fazla sorunla karşılaşılmıyor. Sağlıklı bir hiperuzay hesaplamasının yapılması, orta düzeydeki bir pilot için yaklaşık olarak yirmi dakikadır. Bu süre; pilotun yeteneklerine, tecrübesine, gidilecek yola göre değişkenlik göstermektedir. Bir atlama yapmadan önce ilk yapılması gerekenler genel olarak şöyledir:

A ve B noktaları arasında mesafenin hesaplanması,
A ve B noktaları arasındaki koridor ve bu koridorun frekansı hakkında bilgi bulumu,
A ve B noktaları arasında, gerçek uzaydaki gezegenlerin ve astroidlerin hesabı, yer belirlemesi,
Atlama yapacak geminin standart hipersürücüsüne göre hız hesabı.

Ayrıca, hiperuzaydaki zaman kavramı da evrim geçirmektedir ve zamanın devamlılığı gidilen mesafeye ve hiperuzayda geçirilen süreye göre değişkenlik göstermektedir. Bu da yapılan tüm hesaplamalarda göz önünde bulundurulmalıdır.

Bu basamaklardan sonra koridor hakkındaki asıl bilgiler incelenmelidir. Kullanışlı koridorlara yerleştirilen değişik uydular, o koridor hakkında gereken bilgileri sağlamaktadır. Daha az bilinen veya yeni bulunan koridorlar için ise ya kişilerin sözleri dikkate alınmaktadır ya da ticari bilgi üslerine haber verilip yeni koridor hakkında bilgi edinebilmek için uydu yerleşimi sağlanır. Tabiiki hiperuzay koridorları hakkındaki bilgiler en çok kaçakçıların ve korsanların işine yaramaktadır.

Hiperuzay

4 boyutlu bir evrendeki tüm noktaları kapsayan küme.


Evreni atmosfer gibi sarmalayan ve yine tıpkı atmosfer gibi değişik katmanlardan oluşan bir yapıdır. Uzay zaman düzleminde dört boyutlu evrenden zıplama yapılarak birinci katmanına geçilir ve bu katmanda , aklın alamayacağı bir hızla yolculuk edilebilir.Söz konusu zıplamanın yapılabilmesi için çok büyük bir manyetik dalgalanmaya ihtiyaç vardır. 1940 lı yıllarda philadelphia da deney yapan amerikalılar kısa sürede olsa bir gemiye bu yolcuğu yaptırmışlardır. Katmanların bittiği noktada ise evrenler denizi vardır ve her evren bu denizde sadece bir damladır.


Hiper Uzay ve Dördüncü Boyut

KARADELİĞİN ARKASI

Karadeliğe giren cisimler (gezegenler, yıldızlar ve hatta komple bir galaksi) nereye gidiyor ? Bunlar tekrar bizim evrenimize geri dönmüyorlar. Dönselerdi bunların çıkardıkları ışınlardan anlardık. O zaman bütün bu malzeme nereye gidiyor ?

Karadeliğin tekilliğinden 10 üzeri -33 cm genişliğinde bir kurt deliği başlıyor. Kurt deliği bir köprü gibidir, öbür ucu bir akdeliğe bağlı, ortasında bir bebek evren var. Karadelik bizim evrenin çıkış kapısı, akdelik ise yanımızdaki diğer bir evrenin giriş kapısıdır. Karadelik daima çeker, akdelik ise daima iter. Karadelik yutar, akdelik fışkırtır. Karadeliğe girenler sıfır zaman ve sonsuz hızla kurt deliğini geçip akdelikten öbür evrene dalar ve asla geri dönemezler.

Bir karadeliğin yuttuğu malzemenin bir kısmı ortadaki bebek evrene girer, onu besler. Bebek evren bu malzeme ile büyür ve sonunda tam bir evren haline gelir. Malzemenin geri kalan kısmı ise, bir daha geri dönmemek üzere, akdeliğe geçer.

HİPER UZAY :

Ortada, sonsuz boyutlu bir vakum (hiper uzay) mevcut, içinde çok sayıda evrenler var, herbiri birbiri ile karadelik+kurtdeliği+akdeliklerle bağlantılıdır. Aralarında devamlı malzeme alış verişi mevcut, evrenler birbirine paralel durumda veya biri bir diğerindeki bir atom çekirdeğinin içine yerleşmiş durumdadır.

Sistem sonsuz bir denge içinde inanılmaz bir hassasiyette işlemektedir. Tanrı’nın, bütün bu oluşumları dizayn eden, inşa eden, Hiper Uzay’ın dışında sistemin çalışmasını 10 üzeri +32 yıl (protonun bozunma süresi) işleyeceği, önce veya sonra yine bir tekilliğe gidileceği hesaplanmaktadır.


Hepimiz x,y,z koordinatlarını biliyoruz. Ancak bilim adamları bizim bildiğimiz 3 boyutun dışında 10 boyutun var olduğunu iddia ediyorlar.

bilindiği üzere 3 boyutlu uzayda yaşıyoruz ve bütün uzaydaki cisimler 3 şeyden oluşyor en-boy-yükseklik, şimdi küçük bir ricam var kafanızı biraz yukarı kaldırarak içinde bulunduğunuz odanın köşelerinden birine bakmanız en iyi 3 boyutlu uzayı buradan görebilirsiniz.

yani kısaca şu uzaydaki bütün nesneler 3 boyutludur. en boy ve yükseklikten oluşur.peki biz bir kağıda küp çizemezmiyiz tabii ki çizeriz, her bir noktasında en boy ve yüksekliği temsil eden 3 adet çizgi çıkarıp bunları analitik kurallar ile birleştirirsek 2 boyutlu uzay üzerinde bir temsili küp çizeriz.

4. Boyuta Hoş Geldiniz.
(HYPER CUBE)

4. boyut var mıdır yok mudur diye umarım hala tartışmıyorsunuz. Uzay bile 3 boyutlu ise nasıl 4. boyutlu uzay 3 boyutlu uzay içinde olabilir. Ama olmaması onu temsil edemeyeceğimiz anlamına gelmez nasıl kağıt içerisinde bir küp yoksa ama biz onu temsil edebiliyorsak 4 boyutlu hiper küpü de pek ala temsil edebiliriz.

MANTIK
Şimdi her bir noktadan 3 çizgi çıkartık ve analitik olarak bunları birleştirdik.bu çizgilerimiz en-boy-yükseklikti. Şimdi 4 çizgi çıkardığımızı düşenelim ve bunlar en-boy-yükseklik-teta olsun (tetayı sadece hayal ettim) işte bu 4 ekseni de birleştirdiğimizde alın size 4 boyutlu uzay.


Şekiller çok daha açıklayıcı oluyor. Sadece her bir noktadan kaç çizgi çıktığına bakmanızı istiyorsunuz işte size hiper küpün şekli birde hayali boyutları 5-6-7-…-n olarak düşünün

Bilim adamları bu konu hakkında Minkowski ve Euclidiean geometri anlayışları ile birbirlerini yemektedir. Euclidiean teorisine göre, bildiğimiz uzay, x,y,z koordinatlarının yanı-sıra beynimizin algılayamadığı 4,5 hatta10 boyutun olduğunu belirtiyor. Minkowski mantığı ise bildiğimiz x,y,z ‘nin yanında 4. boyut olarak “zaman” kavramının bulunduğunu belirtiyor. Zaman kavramınında kendi içinde x,y’ye hatta bir de z’ye (paralel boyut) sahip olduğu düşünceleri göz önünde bulundurulunca varolan beynimizin de kaybolduğunu farkediyoruz. Bu yüzden derin nefes alıp, gündemimizin muhteşem meşguliyetlerinden 5dk zaman ayırıp bu oldukça ilginç konuyu biraz düşünelim.

Minkowski’nin geliştirdiği mantığı (Einstein’in ilk ortaya attığı) neredeyse isminin bir yerinde Star (Yıldız), Time (Zaman) veya Space(Uzay) bulunan tüm filmler, tüm oyunlar, tüm kitaplar kısacası her yerde defalarca izledik. Hatta sokaktan birini çevirseniz sorsanız uzay-zaman teoremi/relativitiy/izafiyet (bayağı uzun bir süre açlık anlamına geldiğini zannediyordum) nedir diye, bir cevap verirler mutlaka.

Benim asıl ilgimi çeken ve şu anki teknoloji ile bize daha yakın duran Euclidiean uzayında x,y,z’ye ek olarak birde 4. bir boyut olması. Bu boyutlar 10′a kadar gidiyor gibi gözüküyor. Buradan 4D for dummies tarzı bir seri bulabilirsiniz. Herbiri muhteşem çizimler ile detaylandırılmış ama arabayı hayatında metal görmemiş birine anlatınca ne kadar anlar ki.

Bizler dört boyutlu uzaydayız. Ve aslında İKİ BOYUTU yaşıyoruz.

Çünkü:

Küre yüzeyi İKİ BOYUTLUDUR ve biz kürenin yukarısında içinde (Üçüncü boyutta) değil; İKİ BOYUTLU OLAN YÜZEYE yapışık yaşıyoruz.

uzayı bir balon gibi düşünün.. balonun içi değil .. dışındaki plastik olarak..

öyle büyük bir şekim gücü yaratılır ki gemide (farazi olarak söylüyorum) bu balonun duvarları birbirlerine yapışır.. yani gemi hiç hareket etmeden yer değiştirmiş olur..

Hiperuzay (hyperspace) iticisi:

Uzay zamanının bükülmesi sonucu geminin yakın çevresindeki alan sıkıştırılabilir ve bu da uzun mesafelerin daha hızlı katedilebilmesine olanak sağlar.Hiperuzay iticisi ne kadar gelişmis olursa, uzay sıkıştırılması da o derece başarılı olur. Her yükseltilen kademe için gemi başına hız yüzde 30 artar.

 Temel olarak hiper uzay (hyperspace) zamanla birlikte dört boyutlu olan uzayın, beş ve üstü boyutlar içermesi demektir.

Bazı kuramsal fizikçilere göre ek boyutların olduğu bir uzayda bütün güçler birleşmekte ve tek bir kuvvete dönüşmektedirler.

Öyle bir uzayda bir yerden diğer yerlere gitmek bir sorun değildir.

Bütün yapılacak ek boyutları bu amaçla kullanmaktır.

Bu inanışa göre uzayın kutupları arasında seyahat yapmak çok kolaydır..

Tabii biz bunun kurgu bilim saçmalığı olduğunu biliyoruz..

Ama hakkında bahsetmekten de hoşlanıyoruz.

Konuyu çok ilginç buluyoruz..

Bu konuda tonla kitap yazıldığını ve ünlü fizikçilerin konuyu ciddi olarak tartıştıklarını da hatırlatayım..

Tabii onların konuyu tartışmaları konunun kurgu bilimsel olmadığının delili değil..

  Işık hızı ile yolculuk video: Işık hızı yetmez uzayı bükmek şart.

Işıktan hızlı yolculuk...

20-Şubat -2017


Magazin dergileri ‘NASA ışıktan hızlı giden uzay gemileri üstünde çalışıyor..’ yazınca bir arkadaş bu manşete bir eleştiri getirmiş... diyorki:

[ Aslında yazım hatası var, ışıktan hızlı değil. Uzayı bükerek ışığın bir yere ulaşabileceği zamandan çok daha kısa bir zamanda aynı yere ulaşmaktan bahsediyor, kesinlikle hareket anlamında ışıktan hızlı bir hareket söz konusu değil. Uzay Zamanın bükülmesi ile gerçekleşiyor. ]

Ç.BAL: Bu uzayı bükmek kavramı üstüne düşününce aklıma şöyle bir deney geldi.. Kendime şu soruyu sordum.. Ayda ve dünyada (vakum ortamı) zeminden bir metre yukardan yere doğru aynı gülleyi bıraksak aydaki güllemi dünyadaki güllemi daha kısa sürede zemine düşer? Biliyoruzki dünyadaki vakum ortamında bir tüyde, bir demir güllede aynı sürede yere düşerler. Fakat farklı yerçekimi ortamlarında durum ne olur?

Mantıken dünyadaki zemine doğru olan uzay/zaman bükülmesi daha fazla olduğundan dünyadaki güllemizin aydaki gülleden daha az zamanda yerle temas etmesi lazım. Uzay bükümünden dolayı mesafe dahada kısaldığında gülle daha hızlı hareket etmiş gibi görünecektir.

Peki bu deneyde top güllesi yerine yere doğru (zemine doğru) tutulan bir ışık feneri kullansak ne olur? Aydaki ışıkmı daha önce yerle temas eder dünyadaki ışıkmı yerle daha önce temas eder? Mevcut mantığa göre düşünecek olursak dünyadaki ışık ışını eğrilmiş uzay/zamandan dolayı daha kısa sürede yerle temas edecektir.

Fakat burada kafa karıştırıcı bir durum var.. biz bu ölçümleri atom saatleri ile yapacak olursak ölçümü nerede yaptığımızda önem arzedecektir. Ay yüzeyindeki zamanla, dünya yüzeyindeki zaman birbirinden mikro saniyeler ölçeğinde farklıdır! Bu açıdan ayda ve dünyada aynı deneyi yapsak sonuçlar değişen zaman ölçümünden dolayı aynı çıkabilir. Çünkü uzayın bükülerek mesafeleri kısaltması söz konusu olurken zamanda bükülmeye uğramaktadır. Aynı ışığın birim mesafedeki hızını hangi gezegende ölçersek ölçelim hep ışık hızı sabitesi değerini koruyacaktır. Işığın hızı zaman ve uzay çatısı ile bağlantılı bir değişkendir.

Peki o zaman deneyi şöyle yapalım ayın ve dünyanın çekim alanlarından eşit ölçüde dışarı çıkalım. Ay zeminine ve dünya zeminine lazer ışığımızı geri yansıtacak aynalar koyalım! Bu her iki gezegen kütlesine göre eş bir konumdan/uzaklıktan ışık ışınlarını aynalara gönderdiğimizde durum ne olur? yada tam olarak ayı ve dünyayı ortalayacak şekilde bir uzaklığa gidip bir pirizma yolu ile aynı ışık ışınlarını aydaki ve dünyadaki aynalara doğru gönderelim! Acaba bu orta uzaklıktaki ölçüm noktamıza doğru aydan yansıyan ışıkmı dünyadan yansıyan ışık mı daha önce geri dönüş yapar?

Dünya kendi çevresindeki uzayı daha fazla eğrilttiği için ışınların dünyadan daha erken gelmesi beklenecektir! Ama diğer sorun şu ki dünya kütlesi ile düz uzayı eğerek mesefeyi lastik gibi uzatıyormu? Böyle olduğunu kabul edersek ışık ışınlarının dünyadaki aynadan daha geç yansıyarak geri dönmesi gerekir.

Durumu anlamak için test etmekten başka çaremiz yok gibi görünüyor.

Aslında varmaya çalıştığım nokta şuydu.. aslında biraz düşününce gerçekte sandığımız şeylerin öyle olmadığını anlayabiliriz. Ne demek istiyorum.. aslında uzayın bükülmesi dediğimiz şey neticesinde ışığın diğer noktaya diğer ışık ışınından daha kısa zamanda varması ile sonuçlanmaz! Çünkü biz uzayı her ne kadar hayalimizde büksekte ışığı hep o şekli değişmiş uzayın düz yada eğri düzlemi boyunca yol alır görürüz.Hız yine ışık hızı ama ışığın daha kısa sürede diğer noktaya varması düşüncesi tam doğru bir tespit olmuyor. Bu eğri uzay anolojilerinde bir noktayı gözden kaçırıyoruz bir kağıdı ortasından delip arka tarafa kestirmeden geçtiğimizi düşünsekte gözden kaçırdığımız nokta ışık bir noktadan diğerine giderken yine uzay boyunca ilerlemek zorundadır.Aslında uzay ne kadar eğrilip bükülmüş olsada bizlerin bunu ölçümlemesi çok zor! Kısmen dünyaya ulaşan yıldız ışıklarının konum analizleri bunu anlamamızı sağlasada gerçekte evimizle iş yerimiz arasında bir bükülmüş uzay olsada bizim normal şartlar altında bu eğriliği farketmemiz mümkün olmaz. Biz bu eğriliği düz bir mesafe olarak algılarız.

Evden iş yerine lazer ışığı tutsak biz yine düz bir mesafe algılarız. Dördüncü boyuttaki olası bir geometrik bitişmeyi/bükülmeyi algılayamayız.

Bir kumaşı elimize alıp ne kadar buruşturursak buruşturalım iki boyutlu yüzeye hapsolmuş bir varlık için kumaşın kendisi hala dümdüzdür! Bizim bakış açımızdan kumaş eğri büğrü bir topaç gibidir.Ben ne demek istiyorum.. demek istediğim şey biz uzay satıhlarına mahkum olan üç boyutlu canlılar ölçüm aletlerimizle uzay şurada eğrildi ışık ışınları orada A noktasından B noktasına daha kısa sürede gidiyor tespitini yapamayız. Üç boyutlu aletlerle bunu yapmak mümkün değil.

Ölçmek için sistemin dışına çıkmak lazım. Fakat buna rağmen astronomik düzlemde çift yıldızlardan, ve yıldız hareketlerinden kaynaklanan yerçekimi dalgalarını lazer ışınları kullanarak tespit edebiliyoruz. Fakat dünyanın kendi değişen yerçekimi dalgası değişimini dünya üstündeki aletlerle tespit etmek zor.. çünkü o dalganın dahilindeyiz. Tartı ve terazi ile yerçekimi değişmelerini tespit etmek ayrı bir konu!

Ben uzay/zaman metriksel yapısını analiz etmekten bahsediyorum. Bizim uzaydaki hassas lazer sistemlerimiz diğer yıldızlardan bize doğru gelen normal dışı yerçekimi dalgası aktivitesini tespit edebilir. Çünkü bu farkedilebilir bir durum değişikliğine neden olur. Mikron düzeylerinde güneşin, ayın, dünyanında yerçekimsel salınımları olsada bunların dahilinde olduğumuz için aletlerimizde aynı dalga içinde stabil bir algıya sahipler. Bunu durgun bir deniz kıyısında üç tane kayığın sabit durarak birbirleri arasındaki uzaklık ölçümü sağlayan lazer ışınları ile birbirlerini kontrol etmelerine benzerebiliriz. Suyun küçük kıpırdanışları ile salınan tekneler arasındaki yerdeğiştirim faktörü tolerens faktörü olarak ele alınır ve durum stabil kabul edilir. Ama bir tsunami dalgası geldiğinde tekneler arası mesafe belirgin bir biçimde değişecektir ve uzaklık ölçüm cihazları uyarı verecektir. Cihazlar olağan dışı bir dalga uyarısı vereceklerdir. Yerçekimi dalgalarının tespitide bu şekilde yapılmıştır.

Tüm bu açıklamalarla ben nereye varmak istiyorum..? Varmak istediğim yer şu.. Fizikçi Miguel Alcubierre ışıktan hızlı yolculuk imkanını sağlayan warp drive teorisinde uzayı bükme fikrini gündeme getirmişti. Aslında o teoride olan şey ışık hızının aşılması değildi. Sadece uzayın büyük oranlarda bükülerek büyük mesafeleri kendimize yaklaştırmak fikrini esas alıyordu. Böylece ışık normalde bir A ve B noktası arasındaki yolu bir dakikada katediyorsa bir warp sürüşü tekniği ile bu yol 'yaratılan uzay bükümünün derecesine göre' daha kısa sürelerde katedilebilecekti.

Fikir oldukça devrimsel ve ufuk açıcı olmasına rağmen henüz olgunlaşmış bir fikir değildir. Öncelikle büyük mesafeleri aşmaktan söz ettiğimizde devasa mesafeleri kendimize yaklaştırabilecek bir uzay bükülmesi yaratmak için devasa nitelikte yerçekimsel kozmik güçlere ihtiyacımız olacaktır. Buda çok büyük kozmik nitelikte bir enerji kullanılması anlamına gelecektir.

Mantık ve fikir güzel ama pratikte hatalı bir bakış açısı! NASA bile bu fikir konsepti üstüne bir araç tasarımı yapıyorsa NASA nın benden daha fantastik düşündüğünü söyleyebilirim. Bu warp drive fikri tam olgunlaşmış bir fikir değil. Işık hızını aşmak adına ufuk açıcı bir öncü fikir ama gerçekçi değil!Uzayın ve zamanın dinamikleri hakkında daha geniş bilgi sahibi oldukça durum hakkında daha gerçekçi analizler yapabiliriz.Şunu öncelikle anlamamız lazım.. uzay sonsuz mesafeleri içeren geometrik bir düzlemdir. Warp drive teorisine göre daha büyük mesafeler karşısında oralara daha kısa sürelerde varmak için uzayın bükülme oranınıda sonsuza doğru arttırmamız gerekir!

Ama bu sonsuza doğru bükülme fikrinin pratikte bir karşılığı yok. Denklemler içinde bunu görebiliriz. Ama pratikte böyle bir sonsuz bükülme sözkonusu olmaz!

Bir an için karadelikleri düşünelim. Bükülme dediğimiz şey en fazla bizi ışık hızında çekecek, uzay boyunca kaydıracak, peşinden sürükleyecek bir uzay bükülmesine karşılık gelecektir. Demek istediğim şey uzayı bükerek sonsuz hızlara ulaşamayız. Bükülme fikri bizi en fazla ışık hızında bir dalga hareketi seviyesinde hızlandırabilir. Uzayın bükülmesi ve A noktası ile B noktasının bu şekilde birbirine yaklaştırılıp bitiştirilmesi fikrinin pratik anolojide bir karşılığı yok! Bu fikir yerçekimin uzay/zamansal geometrik yapı formundaki bir bozulma olarak açıklanmasının kağıt kalem üstündeki bir izahıdır/tasviridir. Anolojik olarak düşünürsek düz bir çizginin eğrilmesi fikri mesafeyi esneterek uzatır... uzayın kısalması yada uzaması kavramları gündeme gelir.. bunlar sadece birer benzetme!

Benim fikrime göre karadeliklerdeki çekim gücüde sonsuz bir bükülmeye tekabül etmez. Bükülme karadeliğe gelen ışık ışınlarının geri yansımayacak ve yerçekiminden kurtulamayacak dereceye gelmesi noktasında son bulur.Artık ışığın kaçamayacağı noktada karadelikler ortaya çıkar.

İşte bir uzay gemisi bu uzay/zaman eğrilmesine karşılık gelebilecek bir bükülme etkisini (yerçekimsel potansiyeli) kendi bünyesi dahilinde oluşturabilir. Ve bu gücü kendisini ileri doğru asılarak çeken bir hareket kaynağına dönüştürebilir. Gemimiz bu durumda en fazla ışık hızında bir hızla uzayda yol alır!

Star trek hayranı Meksikalı fizikçi Miguel Alcubierre'nin warp drive ( eğri uzay sürüşü) fikri, böylesi bir uzay bükümü fizik kanunları içinde bize en fazla ışık hızında ilerleyebilecek taşınabilir bir karadeliksel çekim tüneli(solucan deliği) etkisi sağlar. Bu eğrilik alanı içinde en fazla ışık hızında yol alabiliriz. Uzayı daha fazla eğip ışık hızından daha hızlı gitmeyi düşünemeyiz.Uzay eğrilmesinin maksimum bir derecesi vardır ve bu derece ışık hızında bir çekim etkisine tekabül eder.Burada uzayı eğerek ışığın aldığı yolu kısaltırız ve varacağımız yere daha kısa zamanda varırız argümanının yanlışlığını göstermeye çalıştım.

Mantıken uzayı eğip iki uzay noktasını birbirine yaklaştırınca mesafelerde kısalır böylece diğer tarafa daha kısa zamanda varırız düşüncesi akla gelsede pratikte bu sadece kağıt kalem üstündeki hayali bir tasarımdır.

Uzay eğrilmesi sonsuz olmaz! Sonsuz mesafeleri aşmayı, uzayda hızlanmayı bu şekilde düşünemeyiz!Bir yıldız gemisi inşa ederken uzay eğrilmesi fikrini kullanacağız ama bu eğrilme faktörü bizi sadece ışık hızında yürütebilir. Bir uzay gemisine binip şu galaksideki yıldıza gideceğiz dediğimizde mesafeye göre uzayı bükme ve oraya doğru gemiyi yaklaştırma fikri gerçekci değil. Sonsuz bir bükülme pratikte olmaz. Ama bir büküm alanı içinde ışık hızında yol almak mümkün!!

Aslında uzayda binlerce ışık yılı ötedeki bir yıldız sistemine giden kestirme bir yol yok! Uzay/zaman eğriliği kavramını yerçekimsel bir potansiyel elde etmek için düşünebiliriz. Bu potansiyelde bizi maksimum ışık hızında yürütebilir. Bir karadeliğin çekim gücünü güç kaynağı olarak kullansak bizi en fazla ışık hızında peşinden sürükleyebilir. Yoksa uzay gemisi çevresindeki uzayı eğerek gideceği noktaya dahada yaklaşıyor ve bunu sürekli tekrarlayarak sürekli bir hareket elde ediyor gibi düşünmek tam doğru olmaz. Uzay bükülmesi sadece ışık hızında bizi çeken bir karadelik efekti (hareket kaynağı) oluşturur. Denebilirki uzayı sonsuza kadar bükmek diye bir şey yok! Işık hızı ile bağlantılı bir sınırlama buradada karşımıza çıkıyor. Bununla birlikte dünyadaki vakum ortamı uzayını bükerek başka bir galaksideki gezegen yüzeyinde yer alan bir vakum ortamına bağlanmak kavramıda gerçek dışı bir kavramdır. Yıldızlar arası (uzak mesafelerdeki) farklı vakum ortamlarını birbirlerine bağlayan bir uzay/zaman eğriliğinden (soluncan deliği) bahsedemeyiz.

Uzayda iki nokta arasında kestirme yol fikri sadece yüksek boyutlar çerçevesinde ele alınabilir. Buda hız- mesafe- zaman-uzay kavramlarını içine alan bir boyutsal çatı değişimi ile ilgili bir kavrama bizi götürür.

Peki ışık hızını nasıl aşacağız? İşte tam bu noktada hiper uzay (üst uzay) kavramı gündeme geliyor. Gemimizi üçüncü boyuttan dördüncü boyuta yükseltmek gerekiyor. Bu Boyut atlama kavramı uzayın bükülmesi kavramından çok daha başka bir izahı/anlayışı gerektirir.
 

Star Wars - Imperial Lambda-Class T-4 :  “Hiperuzaya giren bir uzay gemisi, normalde katetmesi gereken yolu gitmek zorunda kalmadan belli bir noktaya sıçrayabilir, bu da seyahat süresini epey kısaltır.”

Les Portes de l'Espace-Temps - Les Physiciens ouvrent les Portes de l'Espace-Temps

Personne n’avait pensé jusqu'ici à faire le rapprochement ! Les théoriciens Juan Maldacena et Leonard Susskind viennent de revisiter deux fameux concepts façonnés par Einstein et de s'apercevoir qu'ils ne font qu’un. Trous de ver et intrication quantique seraient en fait les deux faces d’une même pièce... De quoi decrire un Univers radicalement nouveau dont la trame est truffée de tunnels spatiotemporels.

Alcubierre Warp Drive, uzay-zamanı önde sıkıştırıyor, arkada geriyor.Buda ışıktan hızlı seyahate izin veriyor.
 

Aslında hareketsiz olan bu gemi, ışıktan hızlı yol alan uzay-zaman dalgasının üzerinde sörf yaparak, dalganın sırtına binerek yolculuk ediyor.

Wormhole -warpdrive

Hiçbir yazı/ resim  izinsiz olarak kullanılamaz!!  Telif hakları uyarınca bu bir suçtur..! Tüm hakları (© ) Çetin BAL' a aittir. Kaynak gösterilmek şartıyla  siteden alıntı yapılabilir.

Ana Sayfa / index /Roket bilimi / E-Mail / Rölativite Dosyası

Time Travel Technology /UFO Galerisi /UFO Technology/

Kuantum Teleportation /Kuantum Fizigi /Uçaklar(Aeroplane)

New World Order(Macro Philosophy)/Astronomy